TuneFusion - maska [Polski Smutny Rap 2025]

(Refren)
Noszę maskę, co uśmiecha się do świata,
Pod nią smutek, co w ciszy wciąż się wplata.
Pokazuję szczęście, pełnię życia jak w teatrze,
Ale w sercu pustka – czekam na miłość, co mnie zbawi.

(Zwrotka 1)
Patrzą na mnie, mówią: „Masz wszystko, czego chcesz,”
Ale nie widzą, co ukrywam w cieniu łez.
Każdy żart, każdy śmiech to część tej gry,
By ukryć to, co naprawdę drzemie we mnie w głębi.

Chciałbym zdjąć tę maskę, pokazać swoją twarz,
Ale boję się, że świat nie zrozumie moich ran.
W tłumie jestem duszą towarzystwa, błyszczę w blasku,
A w samotności tonę, szukając wciąż ratunku.

(Refren)
Noszę maskę, co uśmiecha się do świata,
Pod nią smutek, co w ciszy wciąż się wplata.
Pokazuję szczęście, pełnię życia jak w teatrze,
Ale w sercu pustka – czekam na miłość, co mnie zbawi.

(Zwrotka 2)
Każde „Jak się czujesz?” to pytanie bez znaczenia,
Bo odpowiedź gotowa: „Świetnie!” – nie mam nic do dodania.
Chcę być prawdziwy, ale boję się odrzucenia,
Więc gram swoją rolę, choć w środku czuję spustoszenie.

Marzę o kimś, kto spojrzy głębiej niż na maskę,
Kto dotknie mojej duszy, zamiast oceniać gestem.
Potrzebuję miłości, co rozproszy ten cień,
By wreszcie uwierzyć, że mogę być sobą – nie snem.

(Refren)
Noszę maskę, co uśmiecha się do świata,
Pod nią smutek, co w ciszy wciąż się wplata.
Pokazuję szczęście, pełnię życia jak w teatrze,
Ale w sercu pustka – czekam na miłość, co mnie zbawi.

(Bridge)
Maska chroni mnie przed światem, przed bólem,
Ale trzyma mnie z dala od prawdziwych uczuć i ludzi.
Chciałbym krzyknąć: „To nie ja, to tylko rola!”
Ale czy ktoś wysłucha, czy zostanę sam jak skała?

(Outro)
Noszę maskę, ale pragnę ją zdjąć na zawsze,
Chcę być sobą, znaleźć kogoś, kto mnie zobaczy.
Nie tylko blask, nie tylko cień – całą prawdę,
Miłość, która mnie uleczy, sprawi, że życie stanie się łatwe.