Konstancja Mate - Nieznajomy z moich snów (slowed reverb)

VERSE
Kiedyś byłam tylko dzieckiem, lato pachniało snem,
Na skraju parku, pod drzewem, zobaczyłam go tam.
Jego uśmiech jak promień słońca, co grzeje serce w mig,
Czas się zatrzymał w tej chwili, to był miłości błysk.

CHORUS
Kim jesteś, nieznajomy z moich snów?
Twoje oczy, tak znajome, wciąż szukam ich znów.
Twoje imię zagubione w labiryncie dni,
Czy odnajdę cię kiedyś, czy czekasz gdzieś ty?

VERSE
Przechodziłam tamtędy znowu, cicho wołając twe imię,
Szukałam śladów, spojrzenia, co zostawiłeś w mgliście.
Każda twarz przypomina ciebie, każda chwila jak sen,
Ale ty zniknąłeś, jak wspomnienie, co rozpływa się w cień.

CHORUS
Kim jesteś, nieznajomy z moich snów?
Twoje oczy, tak znajome, wciąż szukam ich znów.
Twoje imię zagubione w labiryncie dni,
Czy odnajdę cię kiedyś, czy czekasz gdzieś ty?

BRIDGE
Czasem myślę, że to magia, że stworzył cię mój świat,
Lecz serce mówi mi, że gdzieś jesteś, nie jesteś tylko mgłą.
Czy pamiętasz mnie, czy też szukasz mnie gdzieś?
Czy los połączy nasze drogi wreszcie raz jeszcze?

CHORUS
Kim jesteś, nieznajomy z moich snów?
Twoje oczy, tak znajome, wciąż szukam ich znów.
Twoje imię zagubione w labiryncie dni,
Czy odnajdę cię kiedyś, czy czekasz gdzieś ty?

OUTRO
A ja wciąż szukam ciebie, choć nie wiem, gdzie iść,
W sercu noszę wspomnienie, które nie chce zniknąć dziś.
Nieznajomy, daj mi znak, bo czas nie czeka nas,
Może los nam znów pozwoli spotkać się choć raz.