MODLITWA Siedemset metrów pod ziemią, tam nie ma słońca i drzew jeżeli cokolwiek słyszysz, nie jest to ptaków śpiew dwadzieścia pięć lat ciemności bez murów okien i krat tu każdy jest jak skazaniec i własnej duszy też kat Nieraz się otrzesz o śmierć zajrzysz jej prosto w oczy przejdzie gdzieś niedaleko, obok-po kogo innego dziś widać kroczy Siedemset metrów pod ziemią gdzie wszystko jęczy i trzeszczy człowiek nie słyszy swych myśli, człowiek nie czuje swych dreszczy Gdy wokół panuje ciemność, złowroga straszna i głucha wtedy bywa najciężej natura się ludzi nie słucha wystarczy ułamek sekundy nie zdążysz pożegnać się z życiem trzeba to wszystko opuścić pod ciężkim z kamienia przykryciem Metan -to groźny zabójca lecz bywa zazwyczaj łaskawy-giniesz tu szybko bez męki wybuchnie nie zdążysz zauważyć nawet własnej ręki. Siedemset metrów pod ziemią -wywiozą Cię tylko po to aby Cię znowu zakopać i po co ? to wszystko po co? Gdy pożar szaleje na dole to piekło jest przy tym niczym miliony ton węgla płoną jak w wielkim piecu hutniczym woda się wda