Czasami, gdy Karol opróżnił już dwie flaszki Galilejskiego kazał nam zakładać takie blond peruki z warkoczykami po bokach lub z kucykami, malował nam piegi, paznokcie, liżąc przy tym stopy, stękał i lał białym strumieniem w sukienkę watykańską. Potem otwierał trzecią butelkę, kazał nam zakładać długie, białe skarpety, różowe pantofelki i majteczki koronkowe, spódniczki mini. Wtedy podciągał swoją suknię pod którą nic nie nosił, powalał silnym ciosem jednego z nas sapiąc przy tym i kładł mu na czoło swą wielką torbę z dwiema kulami. Chwytał kolejnego za szyję i krztusił do nieprzytomności chyżą knagą rozpychając gardło purpurową pulsującą gałką. Popijał przy tym winko i krzyczał: lubisz to, su**! W końcu ustawiał nas w rzędzie na kolanach i pobudzając dłonią swój instrument tryskał obficie na nasze chłopięce oblicza. Tak właśnie było...