Państwo Franków stworzyły plemiona germańskie z siedzibami w dolnym Renie. Część z nich przeniosła się w 355r. do Galii, dawnej dzielnicy rzymskiej. Od tej chwili miał początek podział na franków salickich i rypuarskich. Dynastia panująca w państwie franków wywodziła się od na wpół legendarnego Meroweusza. Cechą charakterystyczną dynastii było noszenie długich włosów. Pod koniec V wieku, Chlodwig (Klodwig) rozpoczyna proces jednoczenia plemion. Wraz z procesem jednoczenia rozszerza w 486 r. tereny o ziemie leżące pomiędzy Sommą a kanałem La Manche. Po bitwie pod Tolbiak w 496 r. następuje odbój państwa Alemanów. W polityce wewnętrznej Chlodwig dąży do umocnienia władzy. Następstwem tego jest przyjęcie chrztu 25 grudnia 496 r. Pod koniec V wieku następuje znaczny rozrost terytorialny państwa. Jeszcze za życia Chlodwiga przyłączona zostaje burgundia i państwo Wizygotów (po bitwie w 507 r. pod Vouille). Chlodwig umiera w 511r. Po jego śmierci, w 531 r. przyłączona zostaje Turyngia, a w 536 Septuania i Prowansja. Państwo franków za czasów Chlodwiga miało ustrój patrymonialny. Przed zjednoczeniem obowiązywała tzw. demokracja wojenna. Miejscem podejmowania decyzji były wiece w któ