Natalio, latałaś... Sięgałaś nieba... Wiedziałaś, co się z tym wiąże... Każdy z Nas wie... Ja też latam. Boję się myśleć o konsekwencjach ale nadal ten styl życia, bo inaczej o naszej pracy powiedzieć się nie da, trzyma mnie przy sobie... To był/jest nasz styl życia... Wielka radość która w oka mgnieniu zmieniła się w ogromną tragedię. Naszą tragedię. Moją osobistą tragedię. Jestem przy Tobie i Twoich bliskich... Rodzicach, Siostrze... Chwile, przed tym tragicznym wypadkiem, jak postrzegamy to zdarzenie, dostałem zaproszenie, od naszego wspólnego znajomego, z którym pracowaliśmy wspólnie, żeby dołączyć do Twoich znajomych na FB... Nie zdążyłem Ci go potwierdzić... Dzień przed... Przepraszam... Widzę już tylko zamknięty profil na FB i czuję ból, jaki pozostał. Ból, który nigdy nie minie... Ból, z którym się nigdy nie pogodzę... przy którym nasze problemy dnia codziennego stają się niczym!!! NICZYM!!! Daje to dużo do myślenia nam, którzy pozostali. Od jakiegoś czasu wyznaję zasadę ciesz się chwilą... Ale robię to rozsądnie... Rozsądnie i z wielką miłością i radością cieszę się życiem. Wreszcie dostrzegam swoich bliskich... Rodziców, w dość pode