Tendencyjny film katolicki, który oglądałam na lekcji religii w latach 90-tych. Zarówno wówczas, jak i teraz moje stanowisko było niezmienne. Aborcja,moim zdaniem, aborcji nierówna: przyjęcie środków farmakologicznych doustnie lub dopochwowo w pierwszym-drugim miesiącu formowania się płodu to dramat tylko i wyłącznie kobiety (oraz nierzadko koszmar fizyczny), która (normalnie myśląca) sama ma dylemat i zostaje z tym problemem do końca życia. Ciekawa jestem Karolino, ile Ty masz lat, skoro uważasz że tylko przysłowiowe tępe baby decydują się na ten ostateczny krok. Są sytuacje w życiu, kiedy kobieta nie może zabezpieczać się hormonalnie (najpewniejsza z metod antykoncepcji,; o innych nawet nie wspominam), bo np.jej stan zdrowia na to nie pozwala, jest w stałym związku, ma normalne życie, partnera ale nie mogą zdecydować się na tak odpowiedzialny krok jakim jest urodzenie dziecka, bo nie chcą podejmować ryzyka genetycznego przeniesienia choroby kobiety na dziecko... Mają w ogóle nie uprawiać seksu, chociaż są małżeństwem i się kochają? Owszem, stosują antykoncepcję mechaniczną, ale jak wiadomo nie daje to 100% pewności. Tacy ludzie nie czekają na moment, w którym dokonuje się takiej